นิยาย [ฟิคแปลแฮร์รี่] In Heaven With You [เดรโก/เฮอร์ไมโอนี่] : Dek-D.com

In Heaven with you

ผมรออย่างกระวนกระวายพลางพิงแผ่นหลังเข้ากับโซฟาของผมและเธอ ราวกับเธอต้องใช้เวลาชั่วนิรันดร์ในการแต่งตัว ปกติแล้วเธอมักจะเตรียมตัวให้พร้อมก่อนเวลานัดสองชั่วโมงเป็นอย่างต่ำเสมอ แล้วทำไมเธอถึงต้องมาสายเอาในคืนนี้ด้วยนะ!

ผมได้ยินแม้กระทั่งเสียงไม้กระดานลั่นเอี๊ยดอาดขณะเธอกำลังวิ่งวุ่นไปมาในห้องนอนของเราซึ่งอยู่ตรงศีรษะของผมพอดี ผมถอนหายใจพลางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า หยิบเอากล่องกำมะหยี่สำหรับใส่แหวนออกมา กล่องที่ผมต้องใช้ความพยายามอย่างยิ่งในการซ่อนมันจากเธอตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมานี่

“โอเค เดรโก เรียบร้อยแล้ว!” ผมได้ยินเสียงเธอดังมาจากข้างบน แล้วเธอก็ไม่ได้โกหกด้วยเพราะอีกไม่กี่วินาทีต่อมาผมก็เห็นขาของเธอเดินลงบันไดมาทีละขั้นทีละขั้นอย่างระมัดระวัง

ผมมองเธอและยิ้มให้กับภาพที่เห็น เธอทำอย่างไรนะถึงสามารถดูสวยจับใจได้ทุก ๆ วินาทีในแต่ละวันแบบนี้ เธอสวมเดรสเกาะอกสีดำที่ไม่มีลวดลาย ชายของมันทิ้งตัวอยู่ระดับเข่าของเธอ ชุดที่เธอสวมมีริบบิ้นสีเลือดหมูผูกเป็นโบใต้อกเธอ เธอสวมรองเท้าสีดำที่เข้ากับชุดซึ่งมีอัญมณีสีแดงประดับอยู่ เธอคล้องกระเป๋าสีแดงใบเล็กไว้ที่แขนของเธอ

เธอหยุดอยู่ตรงนั้นและมองผมที่ใส่กางเกงสแล็คสีดำกับเสื้อเชิ้ตสีเขียวที่ติดกระดุมเรียบร้อย ผมก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับยื่นมือของผมให้เธอจับเพื่อช่วยพาเธอลงมาจากบันไดขั้นที่เหลือ เธอรับมือผมไปจับอย่างไม่ต้องสงสัย และเมื่อเธอลงมายืนที่พื้นชั้นล่าง ผมก็จูบที่หลังมือเธอก่อนจะหมุนมือเธอและจูบมันอีกครั้งที่ฝ่ามือของเธอเพื่อสูดกลิ่นหอมของเธอเข้าไป เธอมีกลิ่นเหมือนวนิลาไม่มีผิด

“เธอดูสวยมาก เฮอร์ไมโอนี่” ผมพูดเมื่อกลับขึ้นมายืนอีกครั้งขณะจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลแฮสเซลของเธอ มันทำให้เธอรู้ว่าที่ผมพูดมานั้นมาจากใจจริง

เธอจ้องผมตอบและยิ้มให้ผมซึ่งทำให้ผมเห็นฟันขาวสวยของเธอ เธอวางมือที่อบอุ่นและนิ่มนวลของเธอลงบนใบหน้าของผม และวางมันไว้พักหนึ่งก่อนเธอจะถอนหายใจอย่างลังเลและดึงมือของเธอกลับไป แต่เธอไม่สามารถทำเช่นนั้นได้เพราะผมคว้ามันไว้ด้วยมือใหญ่ของผมแทน

“เธอก็ดูดีมากเหมือนกัน” เธอพูดหลังจากมองสำรวจร่างผมจากศีรษะจรดปลายเท้าพลางเลียริมฝีปาก แต่ผมกลับไม่คิดอะไรเลยที่เธอมองผมแบบนั้น ไม่เลยแม้แต่น้อย

“และชั้นก็เป็นของเธอด้วย ของเธอทั้งหมด” ผมพูดอย่างนุ่มนวลก่อนจะเลื่อนมือของผมขึ้นไปสัมผัสแก้มที่เริ่มขึ้นสีของเธอ “แต่เราควรไปกันได้แล้ว เราสายมากแล้ว” ผมพูดก่อนจะคว้าร่างของเธอมากอด ผมจูบเธอที่ริมฝีปากอย่างรวดเร็วก่อนจะพาเธอหายตัวไป

.................................................

“ชั้นบอกเธอตั้งกี่ครั้งแล้วว่าให้เตือนชั้นก่อนเวลาจะทำแบบนี้น่ะ!” เธอพูดอย่างหงุดหงิดขณะกำลังกอดอกอยู่ ผมยิ้มให้เธออย่างรู้สึกผิดแล้วก็เห็นว่าเธอมีสีหน้าที่ดีขึ้น

“ชั้นขอโทษ ที่รัก ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ชั้นสัญญา”

“สัญญา! ชั้นจะเชื่อก็ต่อเมื่อเห็นหมูบินได้เท่านั้นแหละ” เธอพึมพำก่อนจะค้อนผมเข้าขวับใหญ่เมื่อเธอรู้ว่าผมได้ยินสิ่งที่เธอพูดออกมา

ผมกลอกตาอย่างจงใจก่อนจะคว้ามือเธอมาจับและพาเธอเข้าไปในภัตตาคาร ผมมองเห็นกลุ่มคนผมแดงในทันทีที่เข้าไป ผมตรงไปยังทิศทางนั้นและก็พบกับเพื่อน ๆ ของผม

ทุกคนอยู่ที่นั่นกันหมดแล้ว ครอบครัววีสลีย์ พอตเตอร์ พ่อแม่ของเฮอร์ไมโอนี่ ลูน่า เบลส แพนซี่ [ที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ตรงมุมโต๊ะ] และก็อาจารย์คนก่อน ๆ ของฮอกวอตส์บางคน

พอตเตอร์เห็นพวกเราทันทีและโบกมือให้ ผมยิ้มบาง ๆ ให้เขา แม้ว่ามันจะผ่านมาหลายปีแล้วแต่ผมก็ยังรู้สึกกระอักกระอ่วนหน่อย ๆ เมื่อต้องอยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูงของคนรักของผม ใช่แล้ว พวกเรายังคงไม่สนิทกันนักและเราก็ก่อสงครามเย็นกันบ้างบางเวลาที่ต้องอยู่ด้วยกันตามลำพัง และผมกับพวกเขาก็ไม่มีทางโทรศัพท์หากันและชวนกันออกไปท่องราตรีในคืนวันศุกร์อย่างแน่นอน แม้ว่าผมจะพยายามทำตัวดี ๆ กับพวกเขามากกว่านี้ตอนที่เริ่มออกเดทกับเฮอร์ไมโอนี่ก็ตาม

“พวกเธอมาสาย” จินนี่ พอตเตอร์พูดพลางจ้องผมอย่างโกรธ ๆ แต่ผมรู้ว่าเธอไม่ได้หมายความอย่างนั้น

ผมยกมือข้างหนึ่งขึ้นอย่างปกป้องตัวเอง [มือข้างขวาของผมยังคงจับมือเฮอร์ไมโอนี่อยู่]

“มันไม่ใช่ความผิดของชั้นซะหน่อย แต่เพราะเธอมัวแต่แต่งตัวอยู่ ใช่ไหมจ๊ะ ที่รัก” ผมถามขณะที่หันไปทางขวาของผม ส่วนเธอก็หน้าแดงและยักไหล่ให้เพื่อนของเธอแทน

“แหม มันน่าแปลกใจใช่ย่อยอยู่นะ ชั้นนึกว่านายจะขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำสามชั่วโมงเพื่อหวีผมซะอีก มัลฟอย” รอนพูดขึ้นพลางหัวเราะ

ผมยิ้มและยักไหล่ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้เฮอร์ไมโอนี่นั่ง

“สุขสันต์วันเกิดนะลูน่า” เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางหยิบกล่องขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋าของเธอและส่งมันให้หญิงสาวผมบลอนด์

ลูน่ารับมันมาอย่างซาบซึ้ง ก่อนจะเปิดกล่องออกและหยิบสร้อยคอออกมาโชว์ให้ทุกคนเห็น

เราซื้อมันมากจากลอนดอนของพวกมักเกิ้ล เมื่อเฮอร์ไมโอนี่ตัดสินใจว่าเธอจะพาผมไปเที่ยวแถวนั้นเข้าซักวัน มันเป็นสร้อยที่มีสายยาวทำด้วยเงินและมีจี้ขนาดใหญ่เป็นหินสีเขียวอมน้ำเงินทรงกลมพร้อมทั้งมีมุขเม็ดเล็ก ๆ ล้อมรอบอยู่ และตรงใจกลางหินนั้นสามารถสะท้อนออกมาเป็นแสงสีแดงและสีม่วงได้

ลูน่ายิ้มให้เราและกล่าวขอบคุณ และสวมสร้อยเส้นยาวนั้นทางศีรษะของเธอ เธอยกผมของเธอออกและจี้ของมันก็แขวนอยู่เหนือเอวของเธอไปไม่กี่นิ้วพอดี

มื้อเย็นผ่านไปด้วยดี ทุกคนหัวเราะกันอย่างสนุกสนานขณะดื่มไวน์แดง ยกเว้นจินนี่ที่จำเป็นต้องปกป้องลูกในท้องของพอตเตอร์จากเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ แฮร์รี่จึงดื่มแทนเธอเอง

ของหวานถูกเสิร์ฟ ทุกคนได้ทานสตอร์เบอร์รี่ชีสเค้กชิ้นใหญ่ จินนี่ทานส่วนของเธอทั้งหมด ครึ่งชิ้นของพอตเตอร์ ครึ่งชิ้นของแม่เธอ และเกือบทั้งชิ้นของผมหมดเพียงคนเดียว เธอโชคดีที่ผมกำลังอยู่ในอารมณ์ที่อยากเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ไม่งั้นผมคงจ้องเธอกลับอย่างน่ากลัวแน่ ๆ

ผมมองเฮอร์ไมโอนี่เอนหลังพิงเก้าอี้และลูบท้องที่เต็มอิ่มของเธอ ผมแตะกล่องกำมะหยี่ในกระเป๋าอีกหน ผมต้องขอเธอเดี๋ยวนี้ก่อนที่โอกาสจะหมดไป ผมมองไปทางพ่อของเธอและเห็นว่าเขากำลังมองผมอยู่พอดี เขาพยักหน้าและส่งยิ้มที่อบอุ่นมาทางผม

ผมรวบรวมความกล้าและเอื้อมมือไปแตะแขนของเฮอร์ไมโอนี่อย่างแผ่วเบา เธอหันมามองผม

“อร่อยน่าดูเลยว่ามั๊ย” เธอพูดอย่างอ่อนหวานพลางมองไปยังจานที่ว่างเปล่าของเธอ เธอทานมันหมดโดยไม่เหลือแม้แต่น้อย

ผมยิ้มและคว้ามือเธอมากุม “ชั้นขอถามอะไรเธอหน่อยได้ไหม” ผมถามเธอ ตอนนี้กล่องกำมะหยี่ย้ายมาอยู่ในมือที่ชื้นเหงื่อของผมแล้ว

“แน่นอน เดรโก เธอจะถามอะไร มีอะไรผิดปกติอย่างนั้นหรือ” เธอพูด มีความกังวลอยู่ในน้ำเสียงและสีหน้าของเธอ เธอคงไม่ทันได้อ่านความรู้สึกแรงกล้าที่แสดงอยู่ในแววตาผมตอนนี้

ผมเห็นพ่อของเธอถองภรรยาของเขาเบา ๆ จากทางหางตา และผมก็แทบจะครางออกมาเมื่อผมมองไปรอบ ๆ และพบว่าสายตาทุกคู่มองมาทางผมและเธอ ส่วนเฮอร์ไมโอนี่นั้นไม่ได้สังเกตเลยว่าทำไมทุกคนจึงพร้อมใจกันเงียบ

“ไม่มีอะไรผิดปกติเลย มันถูกต้องไปหมด” ผมพูดก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ของผมไปข้างหลัง และคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ

เธอดูสับสนในตอนแรก แต่เมื่อผมหยิบกล่องกำมะหยี่ขึ้นมา ตาของเธอเบิกกว้างขณะที่เธอยกมือข้างหนึ่งซึ่งไม่ใช่ข้างที่ผมจับอยู่ปิดปากของเธอ ผมยิ้มกับท่าทีของเธอ แต่ทำไมเธอยังตกใจได้อีก เราคบกันมานานกว่าสามปีแล้ว และตอนนี้ก็เป็นเวลาที่เหมาะสมที่เราจะสร้างครอบครัวกันได้แล้ว เราจะมีลูกกันซักสองสามคน..............ผมยิ้มให้กับความคิดนั้น

ผมกลืนน้ำลาย มองเข้าไปในแววตาของเธอ ผมจ้องดวงตาที่เป็นประกายของเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมา

“เฮอร์ไมโอนี่ จีน เกรนเจอร์ ที่รักของผม ผู้หญิงที่ผมไม่อาจใช้ชีวิตอยู่ได้หากว่าขาดเธอไป ไม่ว่าในชาตินี้หรือชาติหน้า ผู้หญิงที่ทำให้ผมทึ่งได้ทุกครั้งที่เธอพูดได้ถูกเกี่ยวกับตัวผม” ผมพูดพร้อมกับยิ้ม และยกมือที่กำลังกุมมือเธออยู่ขึ้นเพื่อเช็ดน้ำตาที่แก้มของเธอ

“ผมรู้ว่าผมคงไม่คู่ควรกับใครซักคนที่ทำให้หยุดหายใจได้เช่นคุณ แต่ผมรู้ว่าผมสามารถทำให้คุณมีความสุขและสามารถปกป้องคุณได้” ผมจูบเธอที่แก้มอย่างรวดเร็วเพื่อเช็ดน้ำตาให้เธอด้วยจูบของผม

ผมเปิดกล่องออกเพื่อให้เธอเห็นแหวนที่อยู่ข้างในซึ่งผมใช้เวลานานทีเดียวกว่าจะได้มันมา มันเป็นแหวนทองคำขาวประดับเพชร ที่แต่ละข้างของเพชรนั้นประดับไปด้วยแซฟไพร์สีน้ำเงินขนาดเล็ก มันอาจจะดูเรียบง่ายเกินไปและไม่หรูหราเท่าไหร่นัก แต่มันก็สมบูรณ์แบบสำหรับเฮอร์ไมโอนี่

“เฮอร์ไมโอนี่ ที่รัก คุณจะทำให้ผมเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลกได้ไหม คุณจะแต่งงานกับผมไหม” ผมพูดออกไปแล้วกลั้นใจรอ ผมรู้ว่าเธอคงไม่ปฏิเสธแน่ แต่ผมก็ไม่อาจห้ามให้ตัวเองไม่รู้สึกวิตกได้หลังจากผมได้พูดคำนั้นออกไปแล้ว

มือของเธอยังคงปิดปากอยู่ สิ่งเดียวที่ทำให้ผมรู้ว่าเธอยังหายใจอยู่ก็คือแรงบีบที่มือของเธอบีบมือของผม เธอลดมือจากริมฝีปากและส่งรอยยิ้มที่ทำให้ผมรู้สึกราวกับถูกสะกดนิ่งออกมา ดวงตาของเธอเปล่งประกายงดงาม

เธอพยักหน้าอย่างรวดเร็วหลังจากที่เธอพยายามพูดแต่ไม่มีสิ่งใดหลุดออกจากริมฝีปาก เธอส่งมือมาให้ผมเพื่อสวมแหวนให้กับเธอ มันพอดีกับนิ้วของเธอและดูงดงามอย่างไม่น่าเชื่อบนนิ้วเรียวงามของเธอ และเธอก็ทำให้ผมตกใจเมื่อเธอดันเก้าอี้ไปข้างหลังและลงมาที่พื้นเช่นเดียวกับผม เธอโอบกอดรอบคอผม นิ้วของเธอไล้เส้นผมของผม

“ชั้นรักเธอ” เธอกระซิบกับหูของผมและเริ่มจูบผมไล่ตามขากรรไกรไปจนถึงริมฝีปากของผม

ก่อนที่ผมจะจูบเธอไปมากกว่านั้นเธอก็ถอนริมฝีปากออกมาและลุกขึ้นยืนพร้อมกับดึงผมขึ้นมากับเธอด้วย ผมมองไปยังใบหน้าเปื้อนยิ้มเหล่านั้น คุณเกรนเจอร์ผงกศีรษะให้ผมอย่างเห็นด้วย ขณะที่คุณนายเกรนเจอร์กำลังร้องไห้ เธอซบศีรษะเข้าไปไหล่ของสามี จินนี่นั้นน้ำตาคลอแต่ยังไม่ยอมร้องไห้ออกมา ต่างจากแม่ของเธอที่ทำให้ผ้าปูโต๊ะเปียกโชกเพราะน้ำตาที่มาจากความซาบซึ้งของเธอ

“เอ่อ.....มันเป็นงานเลี้ยงที่น่ารักมากเลย ขอบคุณที่เชิญเรามานะลูน่า สุขสันต์วันเกิดนะ แต่ตอนนี้เราขอตัวก่อน” เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างรีบร้อนก่อนจะหายตัวไปพร้อมกับเสียงแส้ฟาดอากาศ ผมเห็นเบลสยิ้มและขยิบตาให้ผมก่อนที่ผมจะหายตัวไปพร้อมกับเธอ

.................................................

“เราอยู่ที่ไหนกันเนี่ย” เฮอร์ไมโอนี่ถามหลังจากเขาและเธอหายตัวกลับมาที่ห้องนอนของพวกเขา

“ที่ประจำของเรานะ ชั้นว่า” ผมพูดพลางโน้มตัวเข้าไปใกล้เธอ และจูบเธออย่างกระหาย และจูบนั้นก็แนบชิดยิ่งขึ้นเมื่อผมสอดลิ้นเข้าไปในปากเธอ ผมรู้สึกถึงมือของเธอบนลำคอของผม เธอกำลังเล่นเส้นผมของผมอยู่ขณะที่อีกมือหนึ่งของเธอลูบไล้เข้าไปในเสื้อเชื้ตของผมอย่างเร่าร้อน ผมกอดเธอแน่นยิ่งขึ้นและกดร่างเธอเข้ากับอกของผม

เธอละริมฝีปากออกมาหลังจากเราจูบกันอยู่หลายนาที เราทั้งสองต้องการอากาศสำหรับหายใจบ้าง

“ชั้นรักแหวนวงนี้จัง เดรโก” เธอกระซิบกับคอของผมขณะกำลังกอดผมอยู่ เธอเหยียดแขนออกไปด้านหลังของผมและมองแหวนในมือเธออีกครั้ง

“ชั้นดีใจที่เธอชอบ ชั้นรักเธอ” ผมพูดพลางเม้มใบหูของเธอด้วยริมฝีปากของผม

“ชั้นก็รักเธอเหมือนกันเดรโก แล้วเธอรู้มั๊ยว่าชั้นอยากได้อะไรนอกจากแหวนวงนี้อีกในตอนนี้” เธอพูดอย่างมีเลศนัย ผมรู้สึกได้ว่าเธอกำลังยิ้ม

ผมคำรามในลำคอ รู้เลยว่าตัวเองไม่ต้องการที่จะฟังคำตอบอีกแล้ว ผมจึงยักไหล่แทน

“เธอไงล่ะ” เธอพูดก่อนจะจูบผมอีกครั้ง แต่คราวนี้เธอค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของผมไปด้วย

ฉันคิดถึงเธอตอนที่เรายังเป็นหนุ่มสาว

ตอนที่มีแค่เธอกับฉันเท่านั้น

เรายังอายุน้อย สนุกสนานและมีอิสระ

เธอแกะกระดุมเม็ดสุดท้ายออกและดึงเสื้อออกจากไหล่ของผม ผมรู้สึกถึงอากาศเย็นที่สัมผัสแผ่นหลัง จากนั้นเธอก็เอื้อมมือไปด้านหลังของเธอ ผมรู้ดีว่าเธอกำลังปลดซิบให้ตัวเอง เธอดึงมันลงอย่างช้า ๆ และปล่อยให้ชุดสวยนั้นร่วงลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้าของเธอ และเธอก็ทำแบบเดียวกันนั้นกับกางเกงของผม เธอปลดเข็มขัดออกและดึงกางเกงของผมลงซึ่งทำให้ผมสามารถเตะมันออกไปไกล ๆ ได้

ตอนนี้ไม่มีสิ่งใดมาพรากเธอไปจากฉันได้อีกแล้ว

เราอาจจะเคยล้มลุกมาบ้าง

แต่ตอนนี้มันจบสิ้นลงแล้ว

เธอดึงฉันกลับมาได้อีกครั้ง

เราเดินถอยหลังและล้มลงบนเตียง ผมกอดเธอและกลิ้งไปบนเตียง เรานอนตะแคงเคียงข้างกัน ใบหน้าของเราห่างกันแค่เอื้อม เธอสวมแค่ชุดชั้นในพอ ๆ กับที่ผมสวมแค่บ็อกเซอร์เท่านั้น ผมโอบแขนทั้งสองข้างรอบตัวเธอเพื่อเก็บความรู้สึกที่ผิวอันอบอุ่นของเธอสัมผัสร่างกายของผม

ที่รัก เธอเป็นทุกอย่างที่ฉันต้องการ

เวลาที่เธออยู่ในอ้อมแขนของฉัน

ฉันรู้สึกว่ามันน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก

เรากำลังอยู่ในสรวงสวรรค์

และความรักจากเธอคือทั้งหมดที่ฉันต้องการ

และฉันก็พบมันได้ในใจของเธอ

มันไม่ยากเลยซักนิดที่จะสัมผัสความรักนั้น

เรากำลังอยู่ในสรวงสวรรค์

ผมเทิดทูนร่างกายเธอ ผมจูบและเม้มผิวซอกคอเธออย่างอ่อนโยน ในขณะที่นิ้วของผมสำรวจไปทั่วแผ่นหลังเธอ ผมรู้สึกว่าร่างของเธอสั่นเทา

“ชั้นรักเธอ” ผมกระซิบอย่างแผ่วเบาโดยไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเธอจะได้ยินมันหรือไม่ก่อนที่ผมจะจูบเธออีกครั้ง ลิ้นของเราสัมผัสกันอย่างเร่าร้อน จากนั้นเราก็มองลึกเข้าไปในแววตาของอีกฝ่าย

โอ้ – ซักครั้งในชีวิตที่คุณจะได้เจอใครซักคน

คนที่จะทำให้โลกของคุณสดใส

คนที่ทำให้คุณยิ้มได้ในเวลาที่หมองหม่น

ใช่แล้ว – ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนความรู้สึกของฉันที่มีต่อเธอได้

โอ้ – มันมีหลายสิ่งเหลือเกินที่ฉันอยากจะพูดกับเธอ

แต่ตอนนี้เธอกอดฉันก่อนได้ไหม

เพราะรักของเราจะเป็นเหมือนแสงส่องทาง

เรากลิ้งไปกับเตียงอีกครั้ง และตอนนี้ผมขึ้นมาคร่อมเธอไว้ ผมยันข้อศอกของตัวเองไว้กับที่นอนเพื่อถ่ายเทน้ำหนักและผมจะได้ไม่ต้องเบียดที่รักของผมมากเกินไป ผมจูบทุกส่วนของใบหน้าเธอที่ผมจะสามารถจูบได้ ผมจูบเปลือกตาของเธอ จมูกของเธอ แก้มของเธอ และจูบที่หน้าผากของเธอ

ที่รัก เธอเป็นทุกอย่างที่ฉันต้องการ

เวลาที่เธออยู่ในอ้อมแขนของฉัน

ฉันรู้สึกว่ามันน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก

เรากำลังอยู่ในสรวงสวรรค์

และความรักจากเธอคือทั้งหมดที่ฉันต้องการ

และฉันก็พบมันได้ในใจของเธอ

มันไม่ยากเลยซักนิดที่จะสัมผัสความรักนั้น

เรากำลังอยู่ในสรวงสวรรค์

ผมจูบเธอซ้ำอีกครั้งที่มุมปาก ผมจูบเธอที่เปลือกตาสองครั้งก่อนที่เธอจะเริ่มหงุดหงิดและกดศีรษะของผมลงมาจูบริมฝีปากของเธอ มือของเธอลูบไล้แผ่นหลังของผม ผมขนลุกซู่กับสัมผัสนั้นของเธอ

ฉันรอมานานแสนนาน

รอให้ใครซักคนเข้ามา

รอความรักที่จะเข้ามาหาฉัน

ตอนนี้ความฝันของเรากลายเป็นจริงแล้ว

เราผ่านทั้งสิ่งที่ร้ายและดีมาด้วยกัน

ใช่ และฉันก็จะยืนอยู่ตรงนั้นเคียงข้างเธอ

ผมจูบเธออย่างอ่อนโยน ผมมองเข้าไปในแววตาของเธอและพบว่ามันมีประกายสดใสเมื่อเธอจ้องผมตอบ

ที่รัก เธอเป็นทุกอย่างที่ฉันต้องการ

เวลาที่เธออยู่ในอ้อมแขนของฉัน

ฉันรู้สึกว่ามันน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก

เรากำลังอยู่ในสรวงสวรรค์

และความรักจากเธอคือทั้งหมดที่ฉันต้องการ

และฉันก็พบมันได้ในใจของเธอ

มันไม่ยากเลยซักนิดที่จะสัมผัสความรักนั้น

เรากำลังอยู่ในสรวงสวรรค์

“ชั้นรักเธอ เฮอร์ไมโอนี่” ผมพูดและจูบริมฝีปากล่างของเธอพลางกอดร่างเธอแนบชิดกับอ้อมอกของผมจนลมหายใจของเราแทบจะหลอมรวมกัน

“ชั้นก็รักเธอเหมือนกัน เดรโก รักเธอตลอดไป” เธอเอ่ยขณะที่ปิดเปลือกตาลง

มันไม่ยากเลยที่จะมองเห็น

ว่าเรากำลังอยู่ในสรวงสวรรค์

THE END

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

[ฟิคแปลแฮร์รี่] In Heaven With You [เดรโก/เฮอร์ไมโอนี่]

ผลงานอื่นๆ ของ พิกซี่ ดูทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ พิกซี่

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

ความคิดเห็น

[ฟิคแปลแฮร์รี่] In Heaven With You [เดรโก/เฮอร์ไมโอนี่]

เนื้อเรื่อง

คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ พิกซี่ ดูทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ พิกซี่

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

ความคิดเห็น